اولین گام هر پروژه معماری اطلاعات، سازماندهی و برچسب گذاری صحیح محتوا، صفحات، ایده‌هاست. سازماندهی اصولی، ستون اصلی نویگیشن و ساختار سایت را تشکیل می‌دهد و برچسب‌های محتوایی هدف کسب و کار را به‌طور موثر به کاربران منتقل می‌کند.
روش‌های مختلفی برای سازماندهی آیتم‌های یک سایت وجود دارد، از قبیل دسته‌بندی الفبایی، موضوعی، ژانری، زمانی، مکانی و یا دسته‌بندی مبتنی بر نوع فایل‌ها. آنچه در انتخاب هر یک از این رویکردها مهم است، استراتژی مناسب با توجه به نوع مخاطب و نیز موارد استفاده کاربران از سایت می‌باشد.
رویکردهای ساختاری Objective، مانند گروه‌بندی آیتمها بصورت الفبایی یا زمانی، که در آن‌ها آیتمها بر اساس ویژگی‌های شکلی طبقه‌بندی می‌شوند. مزیت کلی این شیوه آسان و سرراست بودن است. اما نقطه ضعف مهم این دسته‌بندی در این است که آیتمها از لحاظ زمانی طبقه‌بندی شده‌اند، در حالیکه ممکن است این موارد هیچ ارتباط موضوعی با یکدیگر نداشته باشد.
اما در رویکردهای ساختاری Subjective، مانند گروه‌بندی بر اساس موضوع و یا ژانر، آیتمها براساس محتوای آن‌ها دسته‌بندی می‌شوند. این استراتژی زمانی که طراحی محصول با نحوه تفکر مخاطبان در مورد آیتمها مطابقت دارد، استراتژی موفق و قدرتمندی به شمار می‌آید. با این حال، از آنجایی که مخاطبان ممکن است برداشت‌های گوناگونی از اینکه یک موضوع چه آیتم‌هایی را دربرمی‌گیرد، داشته باشند، معمولاً تعیین مرزهای موضوعی کار دشواری است.
در این مقاله، نویسنده در مورد رویکردهای مختلف طبقه‌بندی محتوا در روند طراحی پروژه‌ها صحبت می‌کند، همچنین به ذکر نکاتی درباره نحوه و زمان درست استفاده از این رویکردها در یک پروژه می‌پردازد.
این مقاله بخشی از سلسله مطالبی است که توسط سخنرانان UX Lx، در کنفرانس UX در لیسبون پرتغال نوشته شده است.
مقاله را در اینجا مطالعه کنید.
(زمان حدودی مطالعه: ۱۰ دقیقه)
