از زمانی که تکنولوژی وارد زندگی شخصی بشر شد، میزان نگرانی نسبت به حفظ اطلاعاتی که ما در اختیار تکنولوژی قرار می‌دهیم بیشتر و بیشتر شد.
امروزه «اطلاعات» از ارزشمندترین منابع روی زمین هستند، حتی ارزشمند‌تر از نفت.
اما چگونه باید از این اطلاعات ارزشمند و از همه مهمتر، از «اعتماد» کاربران محافظت کرد؟ چگونه باید اختیار عمل لازم را به کاربران داد تا با سلیقه خودشان اطلاعاتی که به یک سرویس می‌دهند را مدیریت کنند؟
حتما برای شما هم پیش‌آمده که سرویسی قبل از ارائه خدمات، از شما می‌خواهد تا قوانین و مقررات آن سرویس را بخوانید و قبول کنید. معمولا این اتفاق بدون اینکه قوانین را بخوانیم و بدانیم دقیقا چه زمانی، چه اطلاعاتی را در اختیار سرویس قرار می‌دهیم، می‌افتد.
سوال اینجاست که چرا «قوانین و مقررات» یک سرویس — که معمولا خیلی مهم هستند — را نخوانده رها می‌کنیم؟ پاسخ به این سوال ساده است.
انتخاب بین «سرویس‌گرفتن» یا «خروج از سرویس» دقیقا زمانی که شما به سرویس نیاز دارید، سر راه شما قرار می‌گیرد و همه معمولا برای اینکه سریع‌تر به هدف برسند، روی «قبول می‌کنم» کلیک می‌کنند.
یکی از مهم‌ترین دلایل کم‌توجهی کاربران به «قوانین و مقررات» و «سیاست حفظ حریم خصوصی» یک سرویس، پیچیده بودن سبک نگارش آن‌هاست. به صورتی که فکر می‌کنیم فقط یک وکیل از پس خواندن و درک درست تمامی آن بر می‌آید.
دقیقا همینجا فرصت طلایی برای طراحان است، تا بتوانند درک این قوانین را برای کاربران ساده‌تر کنند و این وظیفه طراحان است که قبل از شروع یک پروژه، دقیقا از اطلاعات شخصی که توسط سرویس در‌خواست می‌شود، باخبر باشند.
در این مقاله ، مثال‌ها و روش‌هایی را مطالعه خواهیم کرد که به درک ساده‌تر مقررات حریم خصوصی توسط کاربر می‌انجامد.
برای مشاهده مطالب بیشتر می‌توانید از وبلاگ آکادمی دیزاین دیدن کنید.
